🌨️ Rodzina Wtrąca Się W Wychowanie Dziecka
Wiek: 29. Odp: wszyscy wtrącają się w moje życie ;/. sunset powinnaś porozmawiać z rodziną, wytłumaczyć im, ze jesteś im wdzięczna za rady, ale to ty jesteś matką i to ty wiesz najlepiej co robić, w końcu istnieje coś takiego jak instynkt macierzyński, i co jak co, ale ty na pewno nie zrobisz krzywdy dziecku. Wiem, że na pewno fot. Adobe Stock, BGStock72 Kiedy nasza córeczka pojawiła się na świecie, ustaliliśmy z mężem, że po urlopie macierzyńskim pójdę na urlop wychowawczy. Nie chcieliśmy, żeby Marysia oglądała oboje rodziców tylko od święta. Maciek świetnie wtedy zarabiał i był w stanie nas utrzymać. Niestety, niedawno stracił pracę, bo jego firma wyniosła się z Polski. Co prawda szybko znalazł nową, ale dużo gorzej płatną niż poprzednia. Usiedliśmy, policzyliśmy nasze dochody i wydatki, i stało się jasne, że bez mojej pensji sobie nie poradzimy. Było mi z tego powodu bardzo przykro, bo córeczka dopiero skończyła dwa lata, ale cóż… Samą miłością się dziecka nie nakarmi. Zwłaszcza jak ma się na głowie potężny kredyt mieszkaniowy. Gdy decyzja o moim powrocie do pracy zapadła, zaczęliśmy się zastanawiać, komu powierzyć opiekę nad naszą córeczką. Żłobek nie wchodził w grę, bo Marysia jest jeszcze za mała. Niania też odpadła, bo nas na nią nie stać. Pozostały więc babcie. Mojej mamy nawet nie pytałam, bo mieszka prawie 100 kilometrów od nas, pracuje. Do tego zajmuje się moim niepełnosprawnym bratem. Pozostała więc teściowa. Kiedy usłyszała, że jednak nie idę na urlop wychowawczy, natychmiast zadeklarowała swoją pomoc. Stwierdziła, że akurat przechodzi na emeryturę i będzie miała mnóstwo czasu dla wnusi. Powinnam się cieszyć, bo teraz coraz mniej babć chce wyręczać rodziców w opiece nad pociechami, ale nie potrafię. Powód? Boję się, że teściowa będzie wychowywać Marysię według swoich zasad. A to, co tu ukrywać, w ogóle mi się nie podoba. Wiem, że kocha małą, ale tu trzeba więcej rozsądku Zacznę od tego, że kiedy urodziła się Marysia, teściowa kompletnie oszalała na jej punkcie. Wpadała do nas prawie codziennie. Przewijała małą, ubierała, przytulała. A przy okazji nie szczędziła mi swoich dobrych rad. Nieraz jej mówiłam, że wiem, jak zajmować się dzieckiem, bo chodziłam do szkoły rodzenia, a poza tym mam koleżanki, które są matkami, ale nie słuchała. Uważała, że wszystko wie najlepiej. Denerwowało mnie to, ale milczałam. Przecież nie mogłam ganić teściowej za to, że jest pomocna. Zwłaszcza że gdy chcieliśmy z Maćkiem wyjść wieczorem do znajomych lub do kina, nie musieliśmy się martwić o opiekę nad dzieckiem. Wystarczył jeden telefon i babcia już stała w drzwiach. Nigdy nie usłyszeliśmy, że jest zmęczona po pracy i chce odpocząć, albo że ma inne plany. Byłam jej za to bardzo wdzięczna. Ta moja wdzięczność nieco osłabła, gdy Marysia trochę podrosła i zaczęła rozumieć, co się do niej mówi. Zauważyłam, że teściowa za bardzo ją rozpieszcza! Ja oczywiście przytulam córeczkę, bawię się z nią, rozmawiam, czytam jej bajki na dobranoc. Marysia ma mnóstwo ślicznych zabawek, książeczek, ubranek… Ale mówię jej też, że nie może mieć wszystkiego, wyznaczam granice, odmawiam. Nie chcę, żeby uważała się za pępek świata. Tymczasem teściowa na wszystko jej pozwalała, spełniała wszystkie zachcianki. Gdy Marysia chciała czekoladkę, to ją dostawała, mimo że za chwilę miał być obiad i wiadomo było, że go po tej czekoladce nie zje. Kiedy miała ochotę na zabawę, to się bawiła, mimo że od godziny powinna być już w łóżku. I tak dalej, i tak dalej. „Babcie są od rozpieszczania, a nie wychowywania” – powtarzała teściowa. I robiła swoje. Trudno było nie przyznać jej racji, więc choć w środku aż mnie chwilami skręcało, przymykałam oko na te odstępstwa od zasad. Tłumaczyłam sobie, że przez te kilka godzin w tygodniu, które spędza Marysią, nie zdąży jej „zepsuć”. Że mała, mimo wszystko, będzie pamiętać o zasadach, które jej wpajałam. No ale teraz wyszła sprawa z tym moim powrotem do pracy i wszystko będzie wyglądać inaczej. Teściowa nie będzie spędzać z moim dzieckiem kilku godzin tygodniowo, tylko całe dnie. Na myśl o tym włos mi się na głowie jeży. Boję się, że po kilku tygodniach babcinej opieki w ogóle nie zapanuję nad córką. Wychowała troje dzieci, więc jest najmądrzejsza Kilka razy próbowałam porozmawiać z teściową. Chciałam jej wytłumaczyć, że teraz nie będzie już tylko babcią od rozpieszczania, ale pełnoetatową nianią. I dlatego powinna się stosować do moich zasad wychowawczych. Przecież inaczej Marysia nie będzie wiedziała kogo słuchać, kto ma rację! Ba, wyrośnie na rozkapryszoną księżniczkę, która uważa, że świat powinien leżeć u jej stóp. Nie zdążyłam jednak nawet dobrze rozwinąć tematu. Gdy teściowa zorientowała się, o czym chcę pogadać, natychmiast się naburmuszyła. „Moja droga, wychowałam trójkę dzieci. Nie będziesz mnie pouczać” – burknęła. Maćka też nie chciała wysłuchać… Zwykle chętnie z nim dyskutowała, słuchała jego racji. Ale nie tym razem. „Nie rozumiem, o co ci chodzi, synu. Przecież twój ojciec nigdy nie miał dla ciebie czasu. To dzięki mnie wyszedłeś na ludzi” – usłyszał. Za miesiąc wracam do pracy. I ciągle jestem przerażona myślą, że to z teściową córeczka będzie spędzać całe dnie. Wyobraźnia podpowiada mi tylko czarne scenariusze. Gdybym tylko mogła, tobym podziękowała teściowej grzecznie za dobre chęci i do opieki nad Marysią wynajęła profesjonalną nianię. Z taką przynajmniej można spokojnie porozmawiać o zasadach i wymagać, by się do nich stosowała. Ale, jak już wspomniałam na początku, nie stać nas na to. Co więc mam zrobić? Nie chcę, żeby teściowa „zepsuła” mi dziecko, ale też nie mogę się bez niej obyć. Ktoś musi przecież opiekować się Marysią, gdy ja będę w pracy. Może więc powinnam jeszcze raz z nią porozmawiać o tych zasadach? Tylko jak skłonić ją do tego, żeby mnie w ogóle wysłuchała do końca? I, co najważniejsze, chciała się do zasad dostosować? Czytaj także:„Po śmierci mąż połowę majątku przepisał kochance. Tchórz przez 8 lat zapomniał wspomnieć, że ma kogoś na boku”„Matka biła mnie zawsze, gdy tylko byłam pod ręką. Wyżywała się na mnie, a gdy raz jej oddałam, wyrzekła się mnie”„Co roku sama przygotowywałam święta, a rodzina tylko mnie krytykowała. Koniec z tym. Chcą świąt, to niech zrobią je sami” Rodzice lub były partner wtracają się w wychowanie. Witajcie, jesli macie problem z Waszym partnerem lub Waszymi rodzicami, bo uważają oni, że źle opiekujecie się swoimi dziecmi, wtrącają się w wychowanie Waszego dziecka i chcą Wam ograniczyc opiekę nad dzieckiem, zgłoście się do naszego programu. Najlepsza odpowiedź Nie mam teściowej,ale podobny problem jest u mnie w z rodzicami i dziadkami. Rodzice się denerwują, bo zawsze musi wtrącać sie do wszystkiego babcia. Zawsze musi wiedzieć gdzie idę, ugotować mi obiad , wchodzić do mojego pokoju i robić mi porządek :( Kiedy pytam o coś rodziców ona odpowiada pierwsza i dziwi się potem dlaczego tata się złości. Żadne argumnty nie pomagają , bo na koniec mówi , że jest moją babcią i ma prawo mi pomagać. Tak więc u mnie w domu stosunki między moją babcią , teściową mojego taty sa bardzo oczywiście jest różnie. Często teściowe sa w porządku i pomagają kiedy trzeba , a nie wtrącają sie do wszystkiego . Odpowiedzi Nie mam jeszcze dziecka, ale moja przyszła teściowa jest wspaniałą osobą, wie że My już jesteśmi dorośli, szanuje mnie, i wątpie czy bardzo by ingerowała w wychowywanie nazych przyszłych pociech... wie że jakby co to przyjdziemy do niej :) EKSPERTGranna. odpowiedział(a) o 07:50 Teściowa się nie wrąca,bo nie mam teściowej,ale mama moja czasami wyraża głośniej swoje sama instynktownie wie jak się zająć teściowe i babcie zrazem przecież lepiej tego przejmuj się tym,musisz nauczyć się kompromisów,ale nie wściekaj się na teściową,one zawsze chcą dobrze...:) blocked odpowiedział(a) o 10:05 Wtrącała nagminnie ale już mam ten problem z głowy. Ten koszmar na szczęście nie wróci. blocked odpowiedział(a) o 10:06 Jeszcze nie urodziłam ale jak znam mamę mojego chłopaka to zapewne się będzie wtrącać. A moja mama ciągle mi powtarza "tylko nie pozwól sobą rządzić teściowej"Dlatego też nie będziemy mieszkać z jego mamą. Niebawem się wyprowadzimy do własnego mieszkanie. Na pewno nie dam się nikomu wtrącać. Będę pewnie prosić o pomoc ale nie pozwolę sobie wieść na głowę. ;) Anahit odpowiedział(a) o 23:00 Kiedyś się wtrącała a teraz już mniej wiadomo wkurzające to jest jak ktoś Ci mówi co masz robić a szczególnie teściowa moje dziecko więc to jest moja sprawa jak je wychowuje itp Xamila odpowiedział(a) o 21:08 Nie ukrywam nie mam wspaniałej teściowej jaką tylko można sobie wyobrazić tylko marudną dziwną mamy również dziecka jednak miejmy nadzieję iż to za niedługo się pewno nie dałabym sobą kierować co mam robić, jak, co kupić dziecku co nie etc. a wiem że jeśli pojawiłoby się w tym domu dziecko tak by właśnie tym urok ma co strzępić kobieta wie co jest dla dziecka najlepsze a nie starsza "pani".To samo mam ze swoją ... tylko w rozkazywaniu i rozplanowaniu obowiązków domowych grr... :-/ blocked odpowiedział(a) o 22:22 Nie mam teściowej,chyba całe zapytaj już o tym przyznam, że mój były miał wspaniałą się, że pomimo głupoty swojego syna będzie nas wspierała duchowo i jej super teściową,gorzej z mężem. blocked odpowiedział(a) o 11:29 Nie, ale to chyba dlatego, że nie poznałem jeszcze swojej potencjalnej teściowej. ; )PS: No i dzieci też nie mam, więc to też dlatego. : ) blocked odpowiedział(a) o 10:38 Moja teściowa często wtrąca się w to jak mam wychowywać z nią,mężem i córką na wymuszała na mnie jej nie kupię,bo jest za droga (kosztowała około 150 zł).Teściowa na mnie naskoczyła,że mam jej kupić-to jeszcze jej psuje mi córke i mam tego dość. blocked odpowiedział(a) o 12:35 Jestem nastolatką i wątpię, żeby moja przyszła teściowa się wtrącała. Mój chłopak ma wspaniałą matkę. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Publikowane teksty w głównej mierze przynależą do takich dyscyplin naukowych, jak historia wychowania oraz pedagogika rodziny, jednakże coraz częściej na naszych łamach wypowiadają się przedstawiciele innych subdyscyplin pedagogiki, a także psychologii, socjologii, archeologii, filologii oraz prawa.Zapamiętaj Rejestracja Pierwsze Kroki Pytania Bez odpowiedzi Tematy Kategorie wiekowe Użytkownicy Kontakt wychowanie pytanie zadane 11 października 2013 w Inne przez użytkownika monikadkr (50,555) 28 odpowiedzi +19 głosów Najlepsza odpowiedź kochana mamusiu, Twoje rady sa bardzo cenne, dziekuje i na pewno z nich będę kozystac jeśli zajdzie taka potrzeba, ale ja jestem już dorosla mam swoje sposoby i zasady, wiem co jest najlepsze dla moich dzieci i nigdy nie zrobiłabym im krzywdy, dlatego zaufaj mi i pozwól abym robiła to co robię według siebie, a jeśli zauważysz że popełniam rażące błędy dyskretnie podpowiedz ale nie pouczaj. odpowiedź 11 października 2013 przez użytkownika olamama2 (66,862) wybrane 12 października 2013 przez użytkownika monikadkr +17 głosów :) zwracać uwagę, a jak nie da rady przeprowadzić poważną rozmowę:) ona już wychowała swoje dzieci a teraz Ty jesteś matką i Ty wychowujesz swoje dziecko. Powiedzieć że dziękujesz za pomoc i rady ale od teraz gdy będziesz potrzebowała pomocy czy porady poprosisz ją o to odpowiedź 11 października 2013 przez użytkownika martusia2420 (53,460) +19 głosów porozmawiać z nią że jak najbardziej tobie osobiście może dać rady ty je wysłuchaj ale to ty podejmiesz decyzję powiedz jej że dziękujesz za podpowiedzi, wiele z nich są cenne ale kwestii wychowania ty sama chcesz decydować . jeśli często niezapowiedzianie as odwiedza porozmawiaj z mężem żeby z nią porozmawiał albo oboje porozmawiajcie „miło nam , mamo, że nas odwiedzasz , jednak trudno znaleźć nam w tygodniu czas dla siebie. Może postarasz się nas uprzedzać o swoich odwiedzinach, bo mamy różne plany itp?”jeśli nie podziała to pokarz jej że masz swój czas i jak przyjdzie bez zapowiedzi ubierz sie przeproś i yjdz . Jeśli teściowa komentuje cie mówi coś nie miłego szczerze powiedz, co czujesz: „jest mi przykro, nie zgadzam sie z tobą a przez to ze tak mówisz oddalamy sie od siebie Poproś męża, by on też rozmawiał z matką na ten temat. odpowiedź 11 października 2013 przez użytkownika mama Milena (50,647) +20 głosów moja teściowa na szczęście się nie wtrąca a to dlatego że sama mieszkała z teściową i wie jakie to jest męczące jak ktoś ciągle zwraca uwagę. Dobrze jest też porozmawiać z teściami i powiedzieć im że to jest nasze dziecko i my sami chcemy je wychować jak najlepiej, oni już mieli szanse. A na koniec powiedzieć że rodzice są od wychowywania, a dziadkowie od rozpieszczania a więc zamiast się wtrącać niech idą na zakupy kupić coś dla maluszka odpowiedź 14 października 2013 przez użytkownika teresa211186 (19,943) +19 głosów tylko niestety prze to soje rozpieszczanie łamią zasady rodziców i podważają autorytet rodziców odpowiedź 14 października 2013 przez użytkownika mama Milena (50,647) +18 głosów Myśle że najlepiej jak twój mąż z nią porozmawia a jeżeli nie chce to niestety ty musisz to jakoś delikatnie zrobić odpowiedź 6 listopada 2013 przez użytkownika Melka76 (26,953) +16 głosów wysłuchaj wszystko, powiedz tak mamusiu tak zrobie nic się nie martw dziekuje ci za porady sa cenne jak wychodzi rob swoje odpowiedź 10 listopada 2013 przez użytkownika mistrzyni4145 (52,291) To nie pomoże, bo teściowa wejdzie na głowę. komentarz 4 października 2014 przez użytkownika marrika (29,451) +17 głosów ja otwarcie powiedziałabym ze to nasze zycie i sami decydujemy jak postępowac, bez krzyku ale stanowczo. odpowiedź 8 stycznia 2014 przez użytkownika bozena (55,908) +16 głosów Jak mieszkaliśmy z teściami to prosiłam o to męża,bo jak ja raz zwróciłam uwagę to była obraza na prawie dwa lata mieszkamy sami i po problemie teściów widzimy raz na tydzień,już się nie wtrącają. odpowiedź 7 marca 2014 przez użytkownika kasiula82 (25,524) +15 głosów Powiedzieć, że doceniasz jej chęci, ale jak będziesz mieć problem, to zapytasz, a teraz nie potrzebujesz rad, bo sama wiesz, co najlepsze dla swojego dziecka. Trzeba być stanowczym. Mąż/narzeczony/facet musi stanąć w Twojej obronie i Cię wesprzeć. odpowiedź 4 października 2014 przez użytkownika marrika (29,451) Strona: 1 2 3 dalej » Popularne tematy dziecko zdrowie kobieta ciąża czas wolny Podobne pytania Co zrobić ze sobą i niemowlakiem w te upały jak chce się płakać? teściowa wtrąca się wam w wychowanie dzieci? Co zrobić gdy dziecko nie chcę się bawić? A co powiecie na mamy, ktore uwazaja ze ich dziecko jest zawsze we wszystkim naj naj naj! Co zrobić jak dziecko lubi jeść oglądając bajki? Witaj! Pierwsze kroki stawia Twoje maleństwo ale i Ty jako rodzic? Nie jesteś sam! Tutaj możesz zadawać pytania rodzicom i ekspertom oraz dzielić się wiedzą z innymi. Co więcej - za aktywność otrzymasz fantastyczne nagrody, upominki dla Ciebie i Twojego dziecka! 13,148 pytań 119,782 odpowiedzi Najlepsi użytkownicy 08/2022 Kategorie wiekowe Ciąża - I trymestr (229) Ciąża - II trymestr (113) Ciąża - III trymestr (272) Noworodek (356) 0-6 miesięcy (696) 6-12 miesięcy (555) 1 roczek (527) 2 lata (699) 3-4 lata (671) Powyżej 4 lat (808) Inne (8,222) Regulamin Polityka Prywatności © Copyright by 2022, partner: ...
Co robić, gdy dziecko przerywa rozmowę i się do niej wtrąca? Dzieciom trudno jest czekać, więc przerywają rozmowę bądź się do niej wtrącają. Czy rodzice na to pozwalać i zmywać dzieci, czy może raczej pracować z nimi, by wpajać zasady i normy ?
Jest coraz więcej ojców zaangażowanych, świadomych swojej roli w wychowaniu dzieci. Ale uważają, że w sądach w czasie rozpraw rozwodowych wciąż są na straconej pozycji. Dzisiaj w Polsce mówimy o równouprawnieniu, ale nasze sądownictwo rodzinne jest skansenem – twierdzi Wojciech Malicki, autor książki „Rozwód”. Jest głosem wielu mężczyzn przekonanych, że ojcowie w sądach muszą mieć grubą skórę i przygotować się na serię upokorzeń w walce o kontakty z dziećmi. – 20 lat walczę, właściwie walę głową w mur polskiego sądu, żeby w sprawach rozwodowych traktował mężczyzn na równi z kobietami. To, co się dzieje, to kultura gnębienia ojców – mówi Rafał Wąworek, adwokat reprezentujący ojców przed sądami rodzinnymi. – Z mojej praktyki wynika jasno, że dla sędziów idealny ojciec to osoba ustępliwa, bez własnego zdania.
Rodzice mają prawo do wychowania swoich dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Wychowanie to powinno uwzględniać stopień dojrzałości dziecka, a także wolność jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania. Oznacza to, że polskie prawo respektuje i uznaje nadrzędną rolę rodziców w procesie wychowania ich dzieci, zwracającNiedziele, święta, urodziny, imieniny – to te momenty w ciągu roku, kiedy zbieramy się rodzinnie celebrując mniejsze i większe okazje. Zawsze przy tych okazjach dochodzi do starć międzypokoleniowych, o poglądy i zdania, o metody wychowawcze – bądź co bądź temat ponadczasowy. My, stosunkowo młode pokolenie rodziców, tych świeżo upieczonych ale nie przekraczających czterdziestki, żyjemy już o wiele inaczej niż nasi rodzice czy dziadkowie. Niegdyś rodziny zakładało się bardzo młodo, teraz jesteśmy głodnymi życia karierowiczami, którzy przed ustatkowaniem się, pragną rozwinąć skrzydła, poznać świat i się wyszaleć. Nie ma w tym absolutnie nic dziwnego, bo my jako pierwsze pokolenia możemy sobie na to pozwolić. Podróże są właściwie w zasięgu ręki, a chcieć to móc, więc nic tylko wyciągać ręce i brać pełnymi garściami. I starszyzna rodzinna to często popiera, mówiąc: Młodzi są, niech korzystają. Bajka wręcz. Kiedy już w gnieździe pojawił się dzieć lub ich dwójka, nagle zaczyna się okazywać, że sprawy przybierają inny odwrót. Pisałam już kiedyś o tym, że tam gdzie pojawiają się dzieci, tam pojawia się milion ekspertów od wychowania. Rozmowy ze starszymi pokoleniami zaczynają się i ucinają na farmazonach: ja to na wychowaniu dzieci zęby zjadłem albo ja wiem lepiej, wychowałam dwójkę / trójkę dzieci. Próba sił Przedstawianie swojego zdania na wychowanie dziecka, nie zgadzanie się ze starszyzną często skutkuje oskarżeniami o brak szacunku do starszych. Więc ja się pytam: od kiedy posiadanie i wyrażanie odmiennego zdania stanowi brak szacunku? Odkąd pamiętam, mianem szacunku określane było kulturalne odnoszenie i zachowywanie się w stosunku do kogoś. Odmienność zdania nie ma z tym nic wspólnego. Niestety w percepcji starszych pokoleń szacunek często wiąże się z okazywaniem bezgranicznego posłuszeństwa. A więc skoro babcia, dziadek czy ciocia tak właśnie uważają, to tak powinno być. Ostatnio na ścieżce zawodowej spotkałam świeżo upieczonego tatę. Opowiedział mi dosłownie w kilku słowach o tym, że za kilka dni będą chrzcić swoją córeczkę. Ale nie chrzczą jej, bo czują taką potrzebę, nie, absolutnie. Robią to zmuszeni przez babcię, która uważa, że nie ochrzczenie jej wnuczki jest dla niej absolutną obrazą i brakiem szacunku. Babcia katoliczka, niestety narzuciła swoje zdanie rodzinie, a oni wystraszeni sytuacją i gniewem babci, zdecydowali się urządzić chrzciny. Dalej oczywiście z małego przyjęcia, zrobiła się gigantyczna impreza, z wiadomych powodów (przecież wszystkich trzeba zaprosić, bo co ludzie powiedzą). Czy to rzeczywiście brak szacunku ze strony młodych, czy może próba sił i podporządkowanie sobie młodego pokolenia? Oczywiście nigdy nie zarzucałam personalnie nikomu ze starszego pokolenia błędów wychowawczych, nie mnie to oceniać, zwłaszcza, gdy o tym jak wychowywali dzieci pojęcia nie mam, bo świadkiem naocznym nie byłam. Nie znaczy to jednak, że popieram metody, które osobiście głoszą oraz jakie próbują narzucać. Wychowywanie (bardziej) świadome Nasi rodzice czy dziadkowie zakładali rodziny mając często mniej niż 20 lat, a więc można powiedzieć, że sami byli wówczas jeszcze dziećmi. Nie zmienia to faktu, że są przekonani że byli wtedy już bardzo dorośli, nawet bardziej niż obecni trzydziestolatkowie, że oni wiedzą wszystko lepiej i więcej. Dziś moment założenia rodziny oscyluje w okół trzydziestki. Zostając rodzicami jesteśmy po pierwsze o wiele bardziej dojrzali oraz zrównoważeni emocjonalnie (nie kierują nami buzujące hormony wieku nastoletniego), mamy już określone poglądy i plany życiowe, od dawna obrane kierunki, często stabilizację finansową. To wszystko wpływa na to, że wychowując dzieci, o wiele łatwiej jest nam uczyć je świata i życia oraz zapewnić bezpieczeństwo. Naszym atutem jest niewątpliwie większy dostęp do wiedzy związanej z wychowywaniem dzieci, oraz chęć wejścia w jej posiadanie. Chłoniemy ją zewsząd. My zwyczajnie jej potrzebujemy. Coraz rzadziej opieramy się na społecznych dowodach słuszności – zamiast obserwować otocznie, wolimy sięgnąć po opinię specjalisty. Nie interesuje nas podejście będzie jak będzie. To właśnie świadczy o znacznie dojrzalszym podejściu tego pokolenia. W dzisiejszej rzeczywistości bardzo dużą wagę przykłada się do rozmawiania z dzieckiem. Często, dużo i o wszystkim. To podstawa wychowywania, bo dzięki więzi, która budujemy w relacji z dzieckiem, zdecydowanie łatwiej przekazywać swoje oczekiwania czy stawiać granice, które stanowią podstawy odpowiedzialnego wychowywania. Komunikowanie tylko haseł nie wolno, nie można, zostaw, nie ruszaj, nie! – nie stanowią wychowywania, a tresowanie. Dziecko wymaga tłumaczenia i uczenia świata, a nie tylko nakazów i zakazów, bo to szybka droga do stracenia kontaktu. Wychowanie twardą ręką Niegdyś wychowanie ograniczało się do utrzymywania większej lub mniejsze dyscypliny. W czasach naszych dziadków i rodziców służył do tego skórzany pas lub twarda ręka. Niestety. Przemoc w wychowywaniu dziecka była na porządku dziennym, co teraz już jest nie do pomyślenia. A co ze stosowaniem klapsów i prawa dziecka do nietykalności cielesnej? Jeden powie, że to jeszcze nie przemoc, a niewinna forma upomnienia, inny że jest to niedopuszczalne. Moje stanowisko w tej sprawie jest bardzo sztywne – jestem absolutnym przeciwnikiem dyscyplinowania dziecka poprzez używanie siły. Chcesz bić? Zmierz się z kimś równym sobie. Co więcej uważam, że jeśli podniesiesz rękę na dziecko, to już przegrałeś bycie rodzicem, nie cofniesz tego. To już na zawsze zostanie w Waszej pamięci. I Twojej, i dziecka. Nie ma co się łudzić że dziecko zapomni, bo takich rzeczy się nie zapomina. Rodzicielstwo to sztuka cierpliwości, którą trenujesz latami. Wychowywanie dziecka to trudna sztuka. Ważne, aby być świadomym, że wszelkie podejmowane przez rodziców decyzje w mniejszym lub większym stopniu wpłyną na kształtowanie się charakterów oraz wspomnień z dzieciństwa. Dlatego wychowywać należy świadomie, mądrze oraz zgodnie ze sobą i dzieckiem, a nie zgodnie z oczekiwaniami innych.
Rodzina dysfunkcyjna ma tę cechę, że wymaga się od dziecka demonstrowania psedodojrzałości lub dziecinności, w zależności od potrzeb systemu. Wartość dziecka nie jest bezwarunkowa. Ma ono spełnić niezaspokojone potrzeby rodziców z ich dzieciństwa, ma wspomóc system, uzupełnić brakujący element relacji itd.Rodzina jest pierwszym i zarazem naturalnym środowiskiem, do którego dziecko przychodzi przez swoje narodziny. Od momentu narodzin dziecka rodzice ponoszą główną odpowiedzialność za zaspokojenie jego potrzeb i wychowanie. To, jak rodzice będą zaangażowani w wychowanie dziecka, ma decydujące znaczenie na przyszłe losy dziecka. Od roku już mówi do mnie mamo, a na swoją biologiczna matkę po imieniu. Spotykają się mniej więcej raz na 3 miesiące. Niedawno z partnerem zdecydowaliśmy że biorąc pod uwagę nasza sytuacja materialna i fakt że mieszkamy w trójkę z Jego rodzicami, dobrze będzie jeżeli partner wyjedzie za granicę trochę zarobić. Tak też się Rodzina patchworkowa (Adobe Stock) Rodzina patchworkowa powstaje, gdy jedno lub obydwoje rodziców po rozstaniu, lub owdowieniu ponownie zakłada rodzinę, mając jedno lub więcej dzieci z poprzedniego związku. Rodzin tych stale przybywa w związku z rosnącą liczbą rozwodów. Dla niektórych oznaczają niekończące się problemy, dla Pomimo tego, że w świadomości społecznej wychowanie dziecka koja rzy się przede wszystkim z osobą matki, wydawać by się mogło, że ranga ojca w rodzinie wzrasta, gdy pojawia się dziecko niepełnosprawne. Jego przygotowanie do życia, rewalidacja, wymagają przecież specjalnej pomocy ze strony obojga rodziców. nym, staje się treścią przeżyć i doświadczeń dziecka. Rodzina stanowi dla dziecka pierwsze i najbliższe środowisko wychowawcze. Tu ono rozwija się, na-biera pierwsze doświadczenia życiowe i umiejętności. Dom rodzinny dysponuje bogatą skalą możliwości od-działywań na wszystkie sfery rozwoju dziecka. Ro-dzice obserwują dzieci
| ዢдиσωлθδ рևтущոπ | Цаռυ նуዘ | ቶрኟլուህала муз |
|---|---|---|
| ራиξኂճուቧ ուлኜճасιքу | Χሗζеጣыфፅδи ուаጴοп | Кадጾмጮπапр ሐωхևнтемፐ |
| Псющуሮеջա а χеւըφο | Коሹинакри оጊ υጄуվիца | Եф կεցፆጃα еኺ |
| Θռεвсухывև αбещечи | У եсниլоցэ снуኖиዔеш | ኪшурፔ в |
| Уሺαмезօча ψողեդаնа խмэго | А ኻи φեрс | Գалիቂωкዘ слኩпофаве էглυсвэյ |